Psim okiem, czyli DOKTOR NORTON O
KAMIENIU NAZĘBNYM
Dlaczego psu śmierdzi z pyszczka?
My psy lubimy jeść. Zjadamy
praktycznie wszystko: karmę, domowe obiadki (albo chociaż resztki z
nich), to co wypadło z ręki dzieci naszych właścicieli, a nawet
to co znajdziemy na chodniku i pod śmietnikiem. Oprócz tego, że
może spotkać nas niestrawność, to z biegiem lat tworzy nam się
warstwa kamienia nazębnego.
Po każdej naszej uczcie, na zębach
pozostaje osad - jest to świetne żerowisko dla bakterii, które
zaczynają mnożyć się na potęgę. Następnie tworzy się płytka,
która zbudowana jest z naszej śliny, resztek tego co zjedliśmy i
tych okropnych drobnoustrojów. Jest to lepki twór, który na
szczęście daje się łatwo usunąć.
 |
Źródło:
Shutterstock
|
Kiedy nasza mordka jest dalej
zaniedbywana do płytki dołączają się sole wapnia i fosforu-
tworzy się twarda, brudna skorupa, która mocno przylega do kłów.
Taki kamień wciska się pod dziąsła, drażni je i powoduje ich
stan zapalny. Kiedy nazbiera się gruba warstwa kamienia, może to
doprowadzić do odsłonięcia szyjek zębów oraz zniszczenia
szkliwa. Zęby zaczynają się chwiać i mogą wypaść, a przy tym
sprawiają nam wielki ból.
Udowodniono też związek między
kamieniem nazębnym, a uszkodzeniami innych narządów. Psy z
zaniedbanymi zębami cierpią również na schorzenia wątroby,
nerek, serca i mózgu. Związane jest to z toksynami, które
uwalniane są w ogromnych ilościach do krwi, a produkowane są przez
bakterie zasiedlające chore dziąsła.
Jak rozpoznać, że twój pies ma
problem z zębami?
Najczęściej spotykane objawy chorób
dziąseł i zębów to:
-brak apetytu lub zjadanie tylko
mokrego i łatwego do pogryzienia pokarmu
-brzydki zapach z jamy ustnej
-zaczerwienione, opuchnięte dziąsła,
które mogą krwawić
-opuchnięta okolica warg
przykrywających zęby
-ślinienie
-żółty lub brunatny osad na zębach
-można zaobserwować wypływ ropny z
pyszczka bądź nosa
-pies staje się smutny i nie ma chęci
do zabawy
Jakie psy są szczególnie narażone?
Do zwierzęcego stomatologa
najczęściej zgłaszają się psiaki ras miniaturowych. Szczególnie
narażone są yorki, shih-tzu, pudle miniaturowe i inni
przedstawiciele ras małych. U nich kamień pojawia się już w
drugim roku życia i należy go ściągać co 2-3 lata.
Oczywiście problem ten nie dotyczy
tylko maluchów. Kamień spotyka się też u ras większych, żywionych
miękką karmą, która nie pozwala na ścieranie zalegającego na
zębach osadu i łatwo przylega do powierzchni szkliwa.
Lepiej zapobiegać niż leczyć!
- przyzwyczajamy psa do zjadania
suchej, twardej karmy, która podczas żucia będzie ścierać
zalegający na zębach osad. Miękkie jedzenie osadza się na
szkliwie i przyspiesza tworzenie płytki.
- podajemy przysmaki, bądź dodatki do karm lub wody zawierające substancje usuwające osad. Przysmaki te mogą ścierać kamień mechanicznie lub zawierać enzymy rozpuszczające go.
NIE DAJEMY KOŚCI!!!- może i dobrze
ścierają osad, ale sieją spustoszenie w przewodzie pokarmowym
(zatkania i podrażnienia jelit). Lepiej zaopatrzyć się w gumowe
zabawki i twarde gryzaki- sprawdzą się równie dobrze.
-jeśli nasz pies jest grzeczny, możemy
myć mu zęby specjalną szczoteczką i pastą albo przecierać je
szorstkim, zwilżonym gazikiem
-już od szczenięcych lat
przyzwyczajamy psa do zaglądania w mordkę- będzie nam łatwiej
zadbać o porządek w jamie ustnej, gdy maluch dorośnie;
-jeżeli nie jesteś pewien czy zęby
twojego psa są zdrowe to odwiedź weterynarza. On określi w jakim
stanie jest jama ustna twego zwierzaka ;
-w niektórych przypadkach należy
usunąć kamień za pomocą skalera ultradźwiękowego, czyli
urządzenia rozbijającego kamień i
nie uszkadzającego szkliwa. Zabieg ten wykonuje lekarz weterynarii
po wcześniejszym znieczuleniu psa.
Dbajcie o zęby swojego ulubieńca, aby mógł się odwdzięczać pięknym i zdrowym uśmiechem.
 |
źródło: huffingtonpost.co.uk
|
