Psim okiem, czyli DOKTOR NORTON O KAMIENIU NAZĘBNYM

Dlaczego psu śmierdzi z pyszczka?

My psy lubimy jeść. Zjadamy praktycznie wszystko: karmę, domowe obiadki (albo chociaż resztki z nich), to co wypadło z ręki dzieci naszych właścicieli, a nawet to co znajdziemy na chodniku i pod śmietnikiem. Oprócz tego, że może spotkać nas niestrawność, to z biegiem lat tworzy nam się warstwa kamienia nazębnego.

Po każdej naszej uczcie, na zębach pozostaje osad - jest to świetne żerowisko dla bakterii, które zaczynają mnożyć się na potęgę. Następnie tworzy się płytka, która zbudowana jest z naszej śliny, resztek tego co zjedliśmy i tych okropnych drobnoustrojów. Jest to lepki twór, który na szczęście daje się łatwo usunąć.

Źródło: Shutterstock

Kiedy nasza mordka jest dalej zaniedbywana do płytki dołączają się sole wapnia i fosforu- tworzy się twarda, brudna skorupa, która mocno przylega do kłów. Taki kamień wciska się pod dziąsła, drażni je i powoduje ich stan zapalny. Kiedy nazbiera się gruba warstwa kamienia, może to doprowadzić do odsłonięcia szyjek zębów oraz zniszczenia szkliwa. Zęby zaczynają się chwiać i mogą wypaść, a przy tym sprawiają nam wielki ból.

Udowodniono też związek między kamieniem nazębnym, a uszkodzeniami innych narządów. Psy z zaniedbanymi zębami cierpią również na schorzenia wątroby, nerek, serca i mózgu. Związane jest to z toksynami, które uwalniane są w ogromnych ilościach do krwi, a produkowane są przez bakterie zasiedlające chore dziąsła.

Jak rozpoznać, że twój pies ma problem z zębami?

Najczęściej spotykane objawy chorób dziąseł i zębów to:

-brak apetytu lub zjadanie tylko mokrego i łatwego do pogryzienia pokarmu

-brzydki zapach z jamy ustnej

-zaczerwienione, opuchnięte dziąsła, które mogą krwawić

-opuchnięta okolica warg przykrywających zęby

-ślinienie

-żółty lub brunatny osad na zębach

-można zaobserwować wypływ ropny z pyszczka bądź nosa

-pies staje się smutny i nie ma chęci do zabawy

Jakie psy są szczególnie narażone?

Do zwierzęcego stomatologa najczęściej zgłaszają się psiaki ras miniaturowych. Szczególnie narażone są yorki, shih-tzu, pudle miniaturowe i inni przedstawiciele ras małych. U nich kamień pojawia się już w drugim roku życia i należy go ściągać co 2-3 lata.

Oczywiście problem ten nie dotyczy tylko maluchów. Kamień spotyka się też u ras większych, żywionych miękką karmą, która nie pozwala na ścieranie zalegającego na zębach osadu i łatwo przylega do powierzchni szkliwa.

Lepiej zapobiegać niż leczyć!

- przyzwyczajamy psa do zjadania suchej, twardej karmy, która podczas żucia będzie ścierać zalegający na zębach osad. Miękkie jedzenie osadza się na szkliwie i przyspiesza tworzenie płytki.

- podajemy przysmaki, bądź dodatki do karm lub wody zawierające substancje usuwające osad. Przysmaki te mogą ścierać kamień mechanicznie lub zawierać enzymy rozpuszczające go.

NIE DAJEMY KOŚCI!!!- może i dobrze ścierają osad, ale sieją spustoszenie w przewodzie pokarmowym (zatkania i podrażnienia jelit). Lepiej zaopatrzyć się w gumowe zabawki i twarde gryzaki- sprawdzą się równie dobrze.

-jeśli nasz pies jest grzeczny, możemy myć mu zęby specjalną szczoteczką i pastą albo przecierać je szorstkim, zwilżonym gazikiem

-już od szczenięcych lat przyzwyczajamy psa do zaglądania w mordkę- będzie nam łatwiej zadbać o porządek w jamie ustnej, gdy maluch dorośnie;

-jeżeli nie jesteś pewien czy zęby twojego psa są zdrowe to odwiedź weterynarza. On określi w jakim stanie jest jama ustna twego zwierzaka ;

-w niektórych przypadkach należy usunąć kamień za pomocą skalera ultradźwiękowego, czyli

urządzenia rozbijającego kamień i nie uszkadzającego szkliwa. Zabieg ten wykonuje lekarz weterynarii po wcześniejszym znieczuleniu psa.

Dbajcie o zęby swojego ulubieńca, aby mógł się odwdzięczać pięknym i zdrowym uśmiechem.

źródło: huffingtonpost.co.uk